TENT!

"Het is een beetje mijn kindje geworden. Daarom wilde ik haar graag een naam geven, maar dat gaat Matti een stukje te ver," zegt Machteld met een gezicht dat straalt van geluk. Ze zit samen met Peter, Hilda en haar man Matti op het u-vormige bankje achterin haar gepimpte kipcaravan. Matti schenkt zwijgend thee in een met bloemen bedrukt servies. Peter en Hilda wachten tot de kopjes vol zijn en pakken ze dan voorzichtig bij het oortje. "Leuk servies, Machteld," zegt Hilda, terwijl ze de kopjes bestudeert. Peter knikt bevestigend. Gelukzalig zegt Machteld: "Bedankt, Hilda. Lief dat je dat zegt. Stond gewoon op marktplaats." Matti slaat zijn armen over elkaar en zucht.

Dat Machteld graag een caravan wilde, was voor Matti in eerste instantie geen probleem geweest. Nu de kinderen uit huis waren, konden ze immers vaker samen op vakantie. De aanschaf van zo'n sleurhutje leek hem dus een logische stap. Lekker samen erop uit. Het deed Matti aan vroeger denken. Aan de tijd voordat Machteld zwanger was van hun eerste kind. Iedere zomer reisden ze naar het buitenland. Wildkamperen in Zweden, Frankrijk en Roemenie. In de tent vreeën ze ontelbare keren, voorzichtig, maar intens. Beiden bijtend op de lip, om het ontsnappen van kreuntjes te voorkomen. Wanneer ze door de hitte niet konden slapen speelde ze soms uren het associatiespel. Machteld noemde een woord, Matti noemde vervolgens het eerste dat bij hem opkwam. Vervolgens reageerde Machterld daar weer op. Bij het horen van het woord 'tent' riep Matti direct: "avontuur!". Later associeerde hij tent 'vrijheid'. "Overal gaan en staan waar je wilt. Je tentje neerplempen, slapen en de volgende dag weer door. Wat is er nou mooier dan dat," vertelde Matti trots aan hun buren, nadat Machteld en hij na de geboorte van Maartje hadden besloten om gewoon weer te gaan kamperen. "Haha! Krámperen zal je bedoelen!," had de buurman geroepen. Daarna nam hij Matti mee naar zijn enorme camper die hij in zijn midlifecrisis had aangeschaft. "Dit is mijn motorhome. Ik noem hem King of the road" zei hij trots.

Alles zat erin. Flatscreen, warm water kraan, douche, toilet, bed, keuken, alles. Maar Matti begreep er niets van. Wanneer je al die luxe wilt neem je toch een hotelkamer ofzo? Nee, Matti plunderde zijn spaarrekening liever voor een dikke sportauto. Zonder trekhaak. "Echte mannenauto's hebben geen trekhaak," dacht hij bij zichzelf, terwijl hij met Google Maps de complete route van hun volgende kampeervakantie uitstippelde. Vol trots toonde hij Machteld het resultaat. Ze moest een beetje lachen om zijn kinderlijke enthousiasme en zei: "Ah schatje, je weet toch dat ik niet meer in tentje ga slapen?"

Een week later begon ze over de caravan. Matti had zich inmiddels neergelegd bij het feit dat de tent nooit meer uit de kelder zou worden gehaald. En ach, een beetje extra comfort kon ook geen kwaad, zolang ze maar niet zoals die irritante materialistische buurman, een motorhome zouden kopen. Samen surften ze het internet af. Daar vonden ze al snel een mooi tweedehands exemplaar, waarmee ze datzelfde jaar nog naar Zuid Frankrijk reden. Eenmaal thuis begon Machteld meer en meer kleine aanpassingen aan de kipcaravan te maken. Ze naaide decoratieve vlaggetjes en het bankje bekleedde ze met een hip stofje. Uiteindelijk zat ze nachtenlang te pinteresten en hing ze rond op websites als indehippekip en caravanity. Even boodschappen doen duurde plots twee keer zo lang, omdat ze steevast langs de Xenos reed. Langzaamaan veranderde de caravan in een altaar voor prullaria.

"Moet dat nu echt," vroeg Matti, toen Machteld op een dag de buitenkant van de caravan lilakleurig stond te verven. Machteld antwoordde wijsneuzerig: "Hoe leuk het ook voor de kids is... en hoe handig voor ons… met een caravan lijd je absoluut imagoschade. Toch, ik stap -met best wat moeite, eerlijk is eerlijk, over mijn schaamte heen. Want ik wil dat caravannen weer ‘en vogue’ wordt. Zodat je niet meer met het schaamrood op je kaken hoeft te verkondigen dat je met zo’n idiote sleurhut op vakantie gaat." Matti staarde haar aan, verbaasd over deze uitspraak. Het klonk helemaal niet als iets dat Machteld zeggen zou en hun kinderen waren toch al lang de deur uit?  "Of tenminste, dat zegt Femke," zei Machteld, terwijl ze ijverig verder kwastte. Matti trok zijn wenkbrauwen hoog op. "Femke? Wij kennen toch helemaal geen Femke?" Machteld: "Femke van Caravanity. Die schrijft dat in haar boek. Ze zegt: 'Wat de glamping is voor kamperen, is Carivanity voor caravans.' Je moet maar eens met Peter en Hilda praten, van het hippekip forum. Als we volgende week naar camping Arnhem gaan, staan zij er ook. Toen Peter hun caravan tweedehands kocht, zag hij er meteen een Pipowagen in. Hij is er maanden mee bezig geweest, maar het resultaat is prachtig."

Die avond toonde Machteld hem foto's van de door Peter gemaakte Pipowagen. Wie goed keek zag er nog de vormen van een caravannetje in. Het grootste deel was echter bekleed met olijke kleurtjes en allerhande prullaria. Matti werd duizelig als hij naar het ding keek. Aangezien Machteld er zo zichtbaar van genoot, durfde hij zijn afkeer tegen gepimpte caravans niet uit te spreken. In de weken erna groeide er echter iets in Matti. Met elke kunstbloem, uiltjesknuffel, geurolie en sierletter die Machteld de caravan in droeg nam Matti's eigenwaarde af en de woede toe. Toch sprak hij zijn woeder nooit uit, bang om zijn vrouw te kwetsen.

En nu staan ze daar, met hun hippe kip op camping Arnhem. Als iemand hem nu zou vragen: Wat is je associatie bij het woord tent, zal Matti simpelweg 'geluk' antwoorden. Dan zal hij zijn sportwagen ophalen en de tent in de kofferbak gooien. Hij zal de kip in de fik steken, Machteld uit de vlammen redden en samen met haar de ondergaande zon tegemoet rijden.

.